Kendini Beğenmiş Kurbağa ve Alçakgönüllü Fare

Kendini Beğenmiş Kurbağa ve Alçakgönüllü Fare: Bir zamanlar, gölün kenarında kendini beğenmiş bir kurbağa ve alçakgönüllü bir fare yaşarmış. Kurbağa, sürekli aynaya bakar ve kendi güzelliğine hayranlıkla bakardı. Fare ise, diğer hayvanlarla dostça ilişkiler kurar, yardımseverlikte sınır tanımazdı.

Bir gün, göldeki suyun kurumasıyla hayvanlar zor durumda kaldı. Kurbağa, kendi güzelliğine bakarak suyun kendisi için ayrılacağını düşündü. Ancak suyun azalmasıyla kurbağa da zor durumda kaldı. Fare ise diğer hayvanlara yardım etmek için harekete geçti.

Fare, diğer hayvanlarla iş birliği yaparak suyu paylaşmayı önerdi. Herkes fareye hayran kaldı ve onun yardımıyla su paylaşılarak herkesin ihtiyacı karşılandı. Kurbağa ise hala kendi güzelliğine hayranlıkla bakıyordu.

Bir gün, ormanda büyük bir tehlike belirdi. Vahşi bir hayvan, diğer hayvanları korkutarak ormanı karıştırmaya başladı. Hayvanlar korku içinde kaçışırken, fare cesurca vahşi hayvana karşı durdu. Diğer hayvanlar da fareye destek vererek birlikte vahşi hayvanı ormandan kovdular.

Kurbağa, fareye hayran kaldı. Onun alçakgönüllülüğü ve cesareti karşısında utandı. Kendini beğenmişliğinin ne kadar boş bir duygu olduğunu anladı. Artık kurbağa da diğer hayvanlara yardım etmek istediğini fark etti.

Sonunda, kurbağa ve fare birlikte diğer hayvanlara yardım etmeye başladılar. Kurbağa, alçakgönüllülüğü ve yardımseverliği fare sayesinde öğrenmişti. Artık göldeki tüm hayvanlar bir arada mutlu bir şekilde yaşamaya devam ettiler.

Bu masaldan çocuklar, kendini beğenmişlik ve alçakgönüllülük arasındaki farkı öğrenebilirler. Kendini beğenmişlik sadece dış güzellikle ilgilenmekken, alçakgönüllülük ise başkalarına yardım etmek ve onları düşünmektir. Sizce, hangisi daha önemli?